خواجہ حافظ شیرازی ۔۔۔ دل سرا پردۂ محبّتِ اُوست

دل سرا پردۂ محبّتِ اُوست
دیدہ آئینہ دارِ طلعتِ اوست

من کہ سر در نَیاورَم بہ دو کون
گردنَم زیرِ بارِ منّتِ اوست

تو و طُوبیٰ و ما و قامتِ یار
فکرِ ہر کس بقدرِ ہمّتِ اوست

دورِ مجنوں گذشت و نوبتِ ماست
ہر کسے پنج روزہ نوبتِ اوست

من کہ باشَم در آں حرَم کہ صبا
پردہ دارِ حریمِ حرمتِ اوست

مُلکتِ عاشقی و گنجِ طرب
ہر چہ دارَم یُمنِ ہمّتِ اوست

من و دل گر فنا شویم چہ باک
غرَض اندر میاں سلامتِ اوست

بے خیالَش مباد منظرِ چشم
زاں کہ ایں گوشہ خاص دولتِ اوست

گر من آلودہ دامنَم چہ عجب
ہمہ عالم گواہِ عصمتِ اوست

ہر گُلِ نو کہ شُد چمن آرائے
اثرِ رنگ و بُوئے صحبتِ اوست

فقرِ ظاہر مَبیں کہ حافظ را
سینہ گنجینۂ محبّتِ اوست

Related posts

Leave a Comment