برخیز بتا بیا ز بهر دل ما حل کن به جمال خویشتن مشکل ما یک کوزه شراب تا به هم نوش کنیم زآن پیش که کوزهها کنند از گل ما ۔۔۔ چون عهده نمیشود کسی فردا را حالی خوش دار این دل پر سودا را می نوش به ماهتاب ای ماه که ماه بسیار بتابد و نیابد ما را ۔۔۔۔ قرآن که مهین کلام خوانند آن را گهگاه نه بر دوام خوانند آن را بر گرد پیاله آیتی هست مقیم کاندر همه جا مدام خوانند آن را ۔۔۔ گر می…
Read More
از هوس چون شمعگر سر بر هوا برداشتم چون تامل شدگریبان نقش پا برداشتم زندگانی جز خجالت مایهٔ دیگر نداشت تر شدم چون اشک تا آب بقا برداشتم ناتوانی در دماغ غنچهام پرورده بود پایمال عطسه گشتم تا هوا برداشتم خواهشم آخر به زیر بار منت پیرکرد پیکرم خم شد زبس دست دعا برداشتم هرکجا رفتم غبار زندگی در پیش بود یارب این خاک پریشان از کجا برداشتم چون نهال از غفلت نشو و نمای من مپرس پای من تا رفت درگل سر ز جا برداشتم از پشیمانی کنون میبایدم…
Read More
نمی دانم چہ منزل بود شب جائے کہ من بودم بہ ہر سو رقص بسمل بود شب جائے کہ من بودم پری پیکر نگارے سرو قدے لالہ رخسارے سراپا آفت دل بود شب جائے کہ من بودم رقیباں گوش بر آواز او در ناز و من ترساں سخن گفتن چہ مشکل بود شب جائے کہ من بودم خدا خود میر مجلس بود اندر لا مکاں خسرو محمدؐ شمع محفل بود شب جائے کہ من بودم مرا از آتش عشق تو دامن سوخت اے خسرو محمدؐ شمع محفل بود شب جائے…
Read More
دل سرا پردۂ محبّتِ اُوست دیدہ آئینہ دارِ طلعتِ اوست من کہ سر در نَیاورَم بہ دو کون گردنَم زیرِ بارِ منّتِ اوست تو و طُوبیٰ و ما و قامتِ یار فکرِ ہر کس بقدرِ ہمّتِ اوست دورِ مجنوں گذشت و نوبتِ ماست ہر کسے پنج روزہ نوبتِ اوست من کہ باشَم در آں حرَم کہ صبا پردہ دارِ حریمِ حرمتِ اوست مُلکتِ عاشقی و گنجِ طرب ہر چہ دارَم یُمنِ ہمّتِ اوست من و دل گر فنا شویم چہ باک غرَض اندر میاں سلامتِ اوست بے خیالَش مباد منظرِ…
Read More
تو و طُوبیٰ و ما و قامتِ یار فکرِ ہر کس بقدرِ ہمّتِ اوست
Read More
من کہ سر در نَیاورَم بہ دو کون گردنَم زیرِ بارِ منّتِ اوست
Read More
چہ کنم اے طبعِ شوخ و تیز ِ من واژگوں شد ساغرِ لب ریز ِ من
Read More