برخیز بتا بیا ز بهر دل ما حل کن به جمال خویشتن مشکل ما یک کوزه شراب تا به هم نوش کنیم زآن پیش که کوزه‌ها کنند از گل ما ۔۔۔ چون عهده نمی‌شود کسی فردا را حالی خوش دار این دل پر سودا را می نوش به ماهتاب ای ماه که ماه بسیار بتابد و نیابد ما را ۔۔۔۔ قرآن که مهین کلام خوانند آن را گهگاه نه بر دوام خوانند آن را بر گرد پیاله آیتی هست مقیم کاندر همه جا مدام خوانند آن را ۔۔۔ گر می…
Read More
از هوس چون شمع‌گر سر بر هوا برداشتم چون تامل شدگریبان نقش پا برداشتم زندگانی جز خجالت مایهٔ دیگر نداشت تر شدم چون اشک تا آب بقا برداشتم ناتوانی در دماغ غنچه‌ام پرورده بود پایمال عطسه گشتم تا هوا برداشتم خواهشم آخر به زیر بار منت پیرکرد پیکرم خم شد زبس دست دعا برداشتم هرکجا رفتم غبار زندگی در پیش بود یارب این خاک پریشان از کجا برداشتم چون نهال از غفلت نشو و نمای من مپرس پای من تا رفت درگل سر ز جا برداشتم از پشیمانی کنون می‌بایدم…
Read More
دل سرا پردۂ محبّتِ اُوست دیدہ آئینہ دارِ طلعتِ اوست
Read More