بیدل ۔۔۔ از هوس چون شمع‌گر سر بر هوا برداشتم

از هوس چون شمع‌گر سر بر هوا برداشتم چون تامل شدگریبان نقش پا برداشتم زندگانی جز خجالت مایهٔ دیگر نداشت تر شدم چون اشک تا آب بقا برداشتم ناتوانی در دماغ غنچه‌ام پرورده بود پایمال عطسه گشتم تا هوا برداشتم خواهشم آخر به زیر بار منت پیرکرد پیکرم خم شد زبس دست دعا برداشتم هرکجا رفتم غبار زندگی در پیش بود یارب این خاک پریشان از کجا برداشتم چون نهال از غفلت نشو و نمای من مپرس پای من تا رفت درگل سر ز جا برداشتم از پشیمانی کنون می‌بایدم…

Read More

امیر خسرو ۔۔۔ نمی دانم چہ منزل بود شب جائے کہ من بودم

نمی دانم چہ منزل بود شب جائے کہ من بودم بہ ہر سو رقص بسمل بود شب جائے کہ من بودم پری پیکر نگارے سرو قدے لالہ رخسارے سراپا آفت دل بود شب جائے کہ من بودم رقیباں گوش بر آواز او در ناز و من ترساں سخن گفتن چہ مشکل بود شب جائے کہ من بودم خدا خود میر مجلس بود اندر لا مکاں خسرو محمدؐ شمع محفل بود شب جائے کہ من بودم مرا از آتش عشق تو دامن سوخت اے خسرو محمدؐ شمع محفل بود شب جائے…

Read More

امیر خسرو ۔۔۔ من از دست دل دوش دیوانہ بودم

من از دست دل دوش دیوانہ بودم ہمہ شب در افسون و افسانہ بودم میں کل دل کے ہاتھوں سے دیوانہ تھا سراپائے افسون و افسانہ تھا ز دل شعلہء شوق می زد بیادش بران شعلہء شوق، پروانہ بودم کوئی یاد دل سے اُبھر کر اُٹھی فروزاں تھا شعلہ، مَیں پروانہ تھا بمسجد رود صبح ہر کس بمذہب من نا مسلمان بہ بتخانہ بودم مسلماں تھے مسجد میں محوِ دعا مَیں کافر رواں سوئے بت خانہ تھا دل و جان و تن با خیالش یکی شد ہمین من در آن…

Read More