من از دست دل دوش دیوانہ بودم ہمہ شب در افسون و افسانہ بودم میں کل دل کے ہاتھوں سے دیوانہ تھا سراپائے افسون و افسانہ تھا ز دل شعلہء شوق می زد بیادش بران شعلہء شوق، پروانہ بودم کوئی یاد دل سے اُبھر کر اُٹھی فروزاں تھا شعلہ، مَیں پروانہ تھا بمسجد رود صبح ہر کس بمذہب من نا مسلمان بہ بتخانہ بودم مسلماں تھے مسجد میں محوِ دعا مَیں کافر رواں سوئے بت خانہ تھا دل و جان و تن با خیالش یکی شد ہمین من در آن…
Read Moreامیر خسرو ۔۔۔ من از دست دل دوش دیوانہ بودم
